‘Sunita is een Hindoestaanse naam, maar ik kom oorspronkelijk uit Oekraïne. Samen met mijn twee zussen en mijn moeder zijn we hier terecht gekomen toen ik zeven jaar oud was, nog vrij jong dus. We zijn heel blij dat we in Nederland zijn komen wonen.’
Elf maanden werkt Sunita nu bij Kindergarden. Ze was horecamanager, startte twee restaurants in Amsterdam en is een tijdje event manager geweest. Toen de oorlog in Oekraïne uitbrak, raakte ze ‘een beetje in de knel,’ en vroeg zich af wat ze nu precies wilde. Ja, iets wat waardevoller was: ‘Ik wilde iets terug doen voor de gemeenschap.’ Bij toeval kwam Kindergarden op haar pad. ‘Ik dacht: nu moet ik een doorstart maken, want ik word niet echt gelukkig van mijn werk na alles wat er is gebeurd. En wat is er mooier dan kinderen voor te bereiden op de volgende stap in hun leven. De functie van vestigingsmanager bij Kindergarden kwam voor mij precies op het goede moment.’
Een bijzondere aanvliegroute…
‘Ja, klopt. Ik had er eerlijk gezegd al een tijdje niet meer aan gedacht, maar de situatie blijft bijzonder. Je hebt andere gesprekken dan vroeger, niet alleen met de familie die nog in Oekraïne is, maar ook met diegenen die in Nederland zijn. De oorlog heeft ervoor gezorgd dat ik een switch wou.’
Welke invloed heeft de oorlog nog meer?
‘Dat ik geen kort lontje heb bijvoorbeeld. Daarmee bedoel ik dat ik het ik belangrijk vind dat iedereen alles kwijt kan, bij mij of bij mijn collega’s. Open- en eerlijkheid, daar ga ik voor. Ik weet dat er altijd ergere dingen zijn, dat iemand het moeilijker heeft dan ik of dan wij het hebben. Reageert iemand anders dan je verwacht? Respecteer dat in jouw ogen afwijkende gedrag; het wordt door iets veroorzaakt. Stel vragen en wees oprecht belangstellend. Dan kom je verder.’
Wat wil jij medewerkers bieden?
‘Mijn openheid en eerlijkheid. Menselijk zijn, meedenken. Ik wil me hard maken voor mijn collega’s. Als zij het hier prettig hebben, dan word ik daar ook blij en gelukkig van. Ik ben manager in een horecazaak geweest en heb de kwaliteiten om een zaak te runnen. Er komt bij deze functie overigens meer kijken dan ik eerst dacht, maar daar staat tegenover dat ik nu heel veel leer, ook van mijn collega’s. Ik sta open voor verandering en vernieuwing. Zo leer ik enorm veel over allerlei protocollen: van Veilig slapen tot Buiten spelen.’
Hoe vond het team het: een vestigingsmanager zonder ervaring in de kinderopvang?
‘Eerst een beetje vreemd, de reactie was wat afwachtend, maar al snel werd ik helemaal opgenomen. Ze steunen en helpen me overal bij. De deur staat dan ook altijd open, alles mag besproken worden of het nu werk- of persoonlijk gerelateerd is.’
Tekst gaat verder onder de foto.
Typeer je team eens…
‘De leidsters zijn heel verschillend: van stoere motorrijders tot meiden die lekker willen lunchen en wijntjes drinken. We hebben in de leeftijd van 27 tot 55 jaar alle karakters binnen één pand, en het werkt. Een hecht team waarin je wordt gewaardeerd om wie je bent en wat je kunt. We verwelkomen je met open armen.’
Wat doe jij zoal om nieuwe collega’s te verwelkomen?
‘Dat doen we als team: het gevoel geven dat je welkom bent, begint met een gesprek. Vragen stellen, interesse tonen. Is er een nieuwe collega, dan maken we flyers om haar of hem voor te stellen aan de ouders. Er is taart, of een hapje om er een moment van te maken. Ergens nieuw binnen komen kan best best stressvol of soms zenuwslopend zijn. We willen dat je je zo snel mogelijk thuis voelt, opgenomen in het team. Daarom doen we iets speciaals.’
Kun je iets over de Vondelstraat-ouders vertellen?
‘De ouders die nu bij ons komen, willen graag een tweede of derde kindje brengen en dat komt door onze medewerkers, de sfeer en de locatie. Ook expats die hier geen familie hebben, vinden het heerlijk hier, omdat we ze helpen waar we kunnen. Heel bijzonder dat ze ons bijvoorbeeld met verjaardagen verrassen met een bos bloemen. Die waardering doet je enorm goed, net als de complimenten.’
Tekst gaat verder onder de foto.
Wat maakt jouw werkdag leuk?
‘De kinderen en de leidsters! Als de kinderen binnenkomen en ze geven je een knuffel en vertellen verhalen over wat ze allemaal beleven, dat is zo mooi. Als gezegd, ik kom uit een andere branche en heb dit op deze manier nooit meegemaakt, maar het is fantastisch om kinderen te zien groeien, een eigen karakter te zien vormen.’
Blij dus met jouw ‘moment of clarity’ dat je voor de kinderopvang hebt gekozen?
‘Ja, absoluut. Toen de oorlog begon, voelde het voor mij gewetenloos om rond te lopen in de horeca en met drankjes bezig te zijn, met partijtjes en trouwerijen terwijl ik wist dat mijn familie het erg zwaar had. Het is heel leuk en vaak ook dankbaar werk hoor, maar het voelde niet goed; alsof het werk in de horeca voor mij op dat moment niet bestemd was. Ik wist totaal niet welke kant ik op wilde, wel dat het zinvol moest zijn. Een dierenkliniek, een opleiding gaan volgen om in het ziekenhuis te gaan werken… maar toen dit mijn pad kruiste, dacht ik meteen: wat is er belangrijker dan kinderen?’
De Vondelstraat, een prachtige Kindergarden-vestiging… Woon je in de buurt?
‘Op acht minuutjes fietsen! Het is een feest om in zo’n karakteristiek pand te werken. Zodra ik hier naar binnen liep – ik wist niet dat er hier een kinderdagverblijf was, terwijl ik hier dichtbij heb gewerkt – viel ik van de ene verbazing in de andere. Dat dit midden in de stad bestaat… met zo’n grote tuin. In de pauze kun je even lekker gaan wandelen in het Vondelpark. En als je het team leert kennen, de kinderen, het pand, de omgeving en de ouders die je zo waarderen, dan wil je denk ik nooit meer weg. Echt een warm nest.’